zaterdag 5 februari 2011

2011: een jaar in film (remakes, sequels, prequels, reboots): deel 1 animatie

2011 is nu reeds een dikke maand ver, maar de meest geanticipeerde films zitten er nog aan te komen. Wat onmiddellijk opvalt is dat er dit jaar verbazend weinig originele films gepland staan. We gaan van de ene sequel naar een remake en omgekeerd. Hollywood speelt blijkbaar op veilig, maar zelfs dat is niet zonder risico's. Een gebrek aan nieuwe originele verhalen wil ook zeggen dat er geen nieuwe toekomstige franchises kunnen komen, het enige wat kan gebeuren is dat de huidige franchises zullen opdrogen, mensen komen dingen nu éénmaal beu na een tijd als er geen inhoud of vernieuwing inzit. Weinig franchises kunnen dit dan ook overleven, slechts 1 komt naar boven en dat is de James Bond reeks die al wat hoogte en dieptepunten heeft gekend in zijn bijna 50-jarig bestaan. Maar Sequels hebben ook hun voordelen, het voelt goed bepaalde personages terug te zien, voornamelijk in de volgende categorie: animatie. 
Hieronder een overzicht van de grootste titels die dit jaar op jullie zullen worden losgelaten.



CARS 2:
Een vervolg op de film uit 2006. De opbrengst van deze films was de laagste voor pixar sinds 'A Bug's Life' maar de ontvangsten gecreëerd uit de merchandising is ongezien. Daarom dus dit vervolg waarin Lightening Mcueen de VS verlaat en zich waagt aan een internationaal avontuur.


RIO:
Van de makers van 'Ice Age' komt dit verhaal over een vogel die niet kan vliegen uit de amerikaanse staat Minnesota. Als de eigenaars van Stu horen dat er zich in Rio de Janeiro een vrouwelijk exemplaar van deze soort bevindt, gaan ze onmiddellijk er naar toe. Daar aangekomen worden beide vogels gekidnapt en begint een dolkomisch avontuur.




KUNG FU PANDA 2:
Alweer een vervolg op de lijst. De eerste film was het grootste succes voor dreamworks sinds de Shrek-reeks en daarom volgt nu onvermijdelijk een tweede deel. In dit deel dienen onze oude helden zich te verenigen met enkele nieuwkomers om samen een oude vijand met nieuwe wapens te kunnen bestrijden. Origineel klinkt het niet, maar we zien wat de makers er van gemaakt hebben.



GNOMEO AND JULIET:
Dit is een nieuwe kijk op het al te bekende verhaal van 'romeo & juliet' waarin tuinkabouters uit de tuin van 2 buren obstakels zullen dienen te overwinnen om hun liefde te kunnen laten uiten. Hopelijk heeft dit verhaal een ander einde dan dit van het originele verhaal of ik denk dat een toekomstige franchise er niet onmiddellijk inzit.








RANGO:
Naar deze kijk ik het meest uit, het verhaal van een verdwaalde chameleon die een westernheld wil zijn. hij belandt plots in een stadje vol gespuis en bandieten waar hij genoodzaakt is om juist die rol van held op zich te nemen. Van de maker van de de eerste 3 'Pirates Of The Caribbean' films en met Johnny Depp.







HOP:
weinig bekend over deze film buiten dat het gaat om een konijn dat per ongeluk de paashaas aanrijdt en zijn taken dient over te nemen om tot een geslaagde pasen te komen.



MARS NEEDS MOM:
Het verhaal van een jongetje die een diepere appreciatie krijgt voor zijn moeder nadat die ontvoerd werd door marsmannetjes en hij gedwongen wordt haar terug te halen. Aliens in animatie films (buiten Wall-E en Monsters vs. aliens) niet echt een bewezen combinatie, maar wie weet.




THE SMURFS:
een nationale trots die verfilmd wordt, altijd leuk. Maar ik heb toch meer vertrouwen in de volgende film uit dit lijstje, vooral omdat dit geregisseerd is door Raja Gosnell bekend van de 2 Scooby Doo films.






The Adventures Of Tintin: The Secret Of The Unicorn:
1 van de 2 films die dit jaar uitkomen gemaakt door Steven Spielberg en de verfilming van nog een nationale trots. Een samenwerking tussen Spielberg en Peter Jackson, die de volgende zal regiseren, kan niet slecht aflopen. Ik verlang al om deze film te zien. Volledig gemaakt met dezelfde technologie als Gollum uit de 'Lord Of The Rings'reeks, zal dit een pareltje van formaat moeten zijn.







ARTHUR CHRISTMAS:
Dit verhaal onthult hoe de kerstman in één nacht alle cadeau's kan bezorgen en hoe één ongewone persoon moet helpen daarin te slagen. lijkt me leuk, maar vertoont net iets teveel vergelijkingen met hop. We zullen zien.


WINNIE THE POOH:
Momenteel de enige handgetekende tekenfilm die gepland staat. Winnie the pooh is een tijdsloos personage dat zowel de ouders, die hiermee zijn opgegroeid, als hun kinderen, die dit net ontdekken, zal kunnen doen plezieren.




volgende keer: sequels, prequels en remakes. Welke films zullen de box-office in 2011 aanvoeren.

woensdag 26 januari 2011

En de genomineerden zijn: ....


Voor ik aan het eigenlijke artikel begin wil ik jullie waarschuwen. Deze toevoeging aan mijn blog zal niet iedereen smaken, velen zullen het saai vinden en ik geef hen geen ongelijk, want een opsomming van categorieën met mogelijke winnaars en favorieten uit een lijst van mensen en films waar je nog nooit van hoorde is nu niet onmiddellijk het meest aansprekelijke onderwerp. Daarom heb ik slechts 6 categorieën uitgelicht en daar een samenvatting van gegeven. Niet de minste natuurlijk, ik ga niet beginnen met de categorie sound mixing, maar de categorieën waar jullie in de komende maand het meest over zullen horen en die het meeste prestige geven aan de eigenlijke uitreiking. In de komende maand zal ik toevoegingen publiceren om dan eind februari tot een compleet overzicht te komen van alle genomineerden en de potentiële winnaars. Ook mogen jullie in de week voor de oscars een Blogpost verwachtende zijn over de oscars zelf, wat leuke weetjes, een geschiedenis, vreemde gebeurtenissen, overzichten van voorbije winnaars, kortom een blogpost voor cinefiele nerds zoals mezelf. Maar dat is voor later, nu gaan we over tot deel 1 van het overzicht van de nominaties.

25 januari 2011, 15u30, tromgeroffel klinkt uit de luidsprekers, een zaal licht op. Camera's beginnen te flitsen, geroezemoes komt tot een intense stilte. Veel wordt verwacht van dit moment, het moment waar de genomineerden voor de oscars worden bekend gemaakt, een ogenblik dat een maand lang van speculaties zal doen ontstaan, tot op 27 februari, want dan is het voorbij. Dan dienen we opnieuw een jaar lang te wachten op de volgende lading genomineerden. Eerlijk toegeven, het leukste aan de oscars is dit moment, vanaf nu weten we welke de gedoodverfde winnaars zijn, welke verrassingen er zijn en hoe goed we onze eigen inschattingen hebben gedaan. In de maand tussen de nominaties en de bekendmaking leeft iets in gans de bevolking. Mensen die geen enkele van de genomineerde films gezien hebben doen een gok door wat ze lezen in de krant, op het internet of van wat ze in gesprekken opvangen. En dan ben ik er nog, ik weet wel iets van film, maar mijn gok is even reeël als die van mijn vrienden, die niets of weinig van film kennen. En dat maakt het net zo plezant.
Ik geef jullie hier een overzicht van welke films genomineerd zijn, wat hun kansen zijn volgens de "buzz" en wie volgens mij zal winnen. Dit is het eerste jaar dat ik alle genomineerden voor beste film gezien heb voor de oscaruitreiking en dat maakt het spannend voor mezelf, want vorige jaren diende ik mijn predicties voornamelijk te baseren op geruchten en uitslagen van andere awarduitreikingen.


Beste film

1) 127 hours
2) Black Swan
3) The Fighter
4) Inception
5) The Kids Are Allright 
6) The King's Speech
7) The Social Network
8) Toy Story 3
9) True Grit
10) Winter's Bone



waarschijnlijke winnaar: The Social Network
persoonlijke favoriet: The King's Speech

Hier is het moeilijk om te zeggen wie een duidelijke winnaar zal worden. The social network won reeds een ganse rij prijzen, waaron een golden globe, maar de belangrijkste pre-oscar award: the pga (producer's guild of america) ging dan weer naar the king's speech. Dit zijn de twee gedoodverfde favorieten, maar het gezegde gaat: als twee honden vechten.... Misschien trekken deze twee films elkaars stemmen aan en komt zo een derde film in het vizier? Dan maak ik zelfs geen gok en kijk ik met plezier uit tot de winnaar bekend gemaakt wordt.

Beste acteur:

1) Colin Firth 'The King's Speech'
2) Jesse Eisenberg 'The Social Network'
3) Javier Bardem 'Biutiful'
4) Jeff Bridges 'True Grit'
5) James Franco '127 hours'


waarschijnlijke winnaar: Colin Firth
persoonlijke favoriet: Colin Firth


Je zou denken dat het nog nooit voorkwam dat een genomineerde ook de eigenlijke uitreiking presenteert, maar het kwam nog voor: Michael Caine in 1973 voor 'sleuth', Walter Matthau in 1971 voor 'kotch' en David Niven won zelfs de award voor best acteur in een bijrol in 1958 voor 'seperate tabels', de kans dat Franco alsnog wint is eigenlijk minien. Jesse Eisenberg speelt de rol van Facebook oprichter Mark Zuckerberg op een sublieme manier, maar ook hij zal de award niet mee naar huis nemen. Javier Bardem is een verrassing, want iedereen gokte op Mark Wahlberg voor de vijfde nominatie, maar die greep er dus uiteindelijk naast. Bardem zal zijn onderdogpositie ook helaas niet kunnen verzilveren. Dan blijven er nog 2 over: Colin Firth en Jeff Bridges. 2 fantastische acteurs, 2 prachtige rollen, 2 sublieme vertolkingen, slechts één winnaar: Colin Firth. Hij won bijna alles voor de oscars en terecht, na zijn powerhouse performance van vorig jaar in 'A Single Man' alweer een sterk staaltje acteerkunst. Sorry Jeff Bridges, maar hij verdient hem meer dan jij.

beste actrice:

1) Nicole Kidman in 'The Rabbit Hole'
2) Anette Bening in 'The Kids Are All Right'
3) Jenifer Lawrence in 'Winter's Bone'
4) Nathalie Portman in 'Black Swan'
5) Michelle Williams in 'Blue Valentine'


waarschijnlijke winnaar: Nathalie Portman
persoonlijke favoriet: Nathalie Portman

Wie had ooit durven denken dat een acteur uit 'Dawson's Creek' een oscarnominatie zou krijgen, laat staan 2 nominaties; Michelle Williams staat er toch maar weer tussen, eigenlijk zou dit haar derde nominatie moeten zijn na haar prestatie in 'Wendy and Lucy', haar tijd komt nog, maar deze keer zal ze het beeldje niet met zich mee krijgen (Williams is de volgende Kate Winslet). Jenifer Lawrence zet een niet te onderschatten prestatie neer in 'Winter's bone' maar ook zij zal haar stoel niet dienen te verlaten bij de bekendmaking. Nicoleke Kidman's prestatie moet ik nog zien, maar ook haar naam wordt niet onmiddellijk genoemd als mogelijke winnares. Anette Bening moest al twee keer de duimen leggen tegen Hilary Swank en ook deze keer zal driemaal geen scheepsrecht zijn, het beeldje komt thuis bij Nathalie Portman te staan voor haar vertolking in deze psychologische thriller.

beste acteur in een bijrol
 
1) Christian Bale in 'The Fighter'
2) John Hawkes in 'Winter's Bone'
3) Jeremy Renner in 'The Town'
4) Mark Ruffalo in 'The Kids Are All Right'
5) Geoffrey Rush in 'The King's Speech'

 
waarschijnlijke winnaar: Christian Bale
persoonlijke favoriet: Christian Bale/John Hawkes


Ik ben geen fan van Mark Ruffalo, hij wist me nog in niets echt te overtuigen, hoewel hij al in een ganse reeks toppers meespeelde, maar ik heb het echt niet voor die mens. Dat hij een nominatie op zak heeft voor deze film kwam als een verrassing voor velen, een eigenlijke overwinning zit er waarschijnlijk niet in. Jeremy Renner was vorig jaar genomineerd voor zijn vertolking in 'The Hurt Locker' en kreeg dit jaar opnieuw een nominatie, een teken dat met deze up and coming acteur rekening dient gehouden te worden in komende jaren. Straffe vertolking, maar een overwinning lijkt onwaarschijnlijk. John Hawkes krijgt eindelijk erkenning voor zijn werk, een acteur die velen kennen van zien, maar niet bij naam, daar brengt deze nominatie wel verandering in. In het verleden zette hij al enkele sterke vertolkingen neer (tv-serie 'Deadwood', 'Me And You And Everyone We Know',...), en dat zal in de toekomst hopelijk zo blijven, met het beeldje gaan lopen zit er evenwel niet in, maar de erkenning is toch al een mooi feit op zich. Twee acteurs blijven nog over, Geoffrey Rush zet een ijzersterk personage neer, maar gaat zijn tweede oscar (eerste was voor 'Shine') aan hem zijn voorbij gaan in het voordeel van Christian Bale, die in 'The Fighter' nog maar eens bewijst wat voor klassebak hij eigenlijk is, weinig acteurs gaan zo diep en zo in het extreme als hij dat doet. Het verwondert me een beetje dat dit pas zijn eerste nominatie is, maar de eerste keer zal onmiddellijk de goede keer zijn en het wordt naar alle waarschijnlijkheid niet zijn laatste.

Beste actrice in een bijrol

1) Amy Adams in 'The Fighter'
2) Melissa Leo in 'The Fighter'
3) Helena Bonham Carter in 'The King's Speech'
4) Hailee Steinfeld in 'True Grit'
5) Jacki Weaver in 'Animal Kingdom'


waarschijnlijke winnaar: Melissa Leo
persoonlijke favoriet: Hailee Steinfeld


Amy Adams is toe aan haar derde nominatie ('Junebug', 'Doubt') en het wordt zeker niet haar laatste, dus ze zal nog kansen genoeg krijgen om de award mee naar huis te nemen, dit jaar zal dat het geval niet zijn. Helena bonham Carter zet een indrukwekkende vertolking neer, maar dat is niet genoeg in een jaar waarin alle genomineerden in deze categorie zo sterk zijn. Jacki Weaver's naam wordt al het ganse jaar genoemd als een genomineerde, maar weinige denken dat ze zich de eigenlijke overwinning zal toe-eigenen, jammer, want een overweldigend talent van Down under. Een nominatie is op zich al een erkenning en zal haar meer mogelijkheden geven om op een toch al gezegende leeftijd van 63 door te breken bij het grotere publiek.
showdown: Hailee Steinfeld en Melissa Leo.
Steinfeld zet in 'True Grit' de toon voor wat een indrukwekkende carrière kan worden, alhoewel we zien dat actrices genomineerd op jonge leeftijd maar al te vaak pieken voor ze hun potentieël kunnen waarmaken ( Keira Castle-Hughes, Abigail Breslin, Anna Paquin, Tatum O'neill,...) ook Melissa Leo zet een overweldigende vertolking neer, maar ik had problemen met het personage dat ze speelde, dat bewijst alvast dat de rol gespeeld is door een ijzersterke actrice, want minderbekwamen zouden slechts een karikatuur neerzetten van dat bepaalde personage, terwijl zij de matriach van de familie ìs, je ziet geen actrice in de film, je ziet gewoon het personage en dat is wat haar een terechte overwinning zal doen behalen.

Beste regisseur

1) David Fincher 'The Social Network'
2) Joel en Ethan Coen 'True Grit'
3) David O. Russel 'The fighter'
4) Darren Aronofsky 'Black Swan'
5) Tom Hooper 'The King's Speech'


waarschijnlijke winnaar: David Fincher
persoonlijke favoriet: Darren Aronofsky 

Wat Tom hooper doet in 'The king's Speech' is opmerkelijk, vooral als je beseft dat dit slechts zijn tweede film is. Ik kijk nu al uit naar toekomstige projecten van hem en ooit krijgt hij deze ultieme award uitgereikt maar niet dit jaar. Ook David O. Russell zal naast het beeldje grijpen dit jaar, maar zijn voorbije films in acht genomen, is het een mooi feit om in dit rijtje genomineerden terecht te komen. Joel en Ethan Coen maakten van 'True Grit' een feest voor naar te kijken, maar ik vrees dat deze film hen het oscarsucces van 'No Country For Old Men' zal laten herhalen
Showdown: Darren Aronofsky en David Fincher
Darren Aronofsky is één van mijn persoonlijke helden, ik was onder de indruk van 'Pi', werd overdonderd door 'Reqieum For a Dream', vond 'The fountain' een feest om naar te kijken en keek met veel plezier naar 'The Wrestler'. Ook nu weer werd ik in het verhaal meegesleurd en werd overmeesterd door een meesterlijke film. Ooit wint hij een Oscar, maar dit jaar zal hij die eer moeten zien te beurt vallen aan David Fincher. Niet zijn beste film, maar Fincher op 80% steekt nog met kop en schouders uit bij de meeste andere magistrale filmmakers. Persoonlijk vind ik 'Zodiac' zijn beste film en moet ik eerlijkheidshalve vermelden dat ik 'The Social Network' nogal wat overschat vind. Het is verre van een mindere film, maar persoonlijk denk ik dat er dit jaar betere films gemaakt geweest zijn. Zelden komt het voor dat de winnaar voor beste film niet de winnaar voor beste regie genereerde, maar dat zullen we pas op het eind van de avond weten. Helaas ben ik nog geen lid van AMPAS en dus kan ik niet stemmen. Waarop de leden van AMPAS wel gestemd hebben, kunnen jullie op 27 februari volgen tijdens de 83ste uitreiking van de oscars.


vrijdag 21 januari 2011

the king's speech

Eind februari is het zover. Dan worden alweer de oscars bekendgemaakt en eindigt het al te drukke awardseizoen. Als er één ding is, naast films maken natuurlijk, waar hollywood zeer sterk in is, dan is het de zelfverheerlijking en het uitdelen van de passende prijzen hiervoor. En toch volgt gans de wereld dit op de voet, en terecht want meestal komen er pareltjes tevoorschijn die anders nooit door het grote publiek zouden worden opgepikt. Films waar niemand ooit van gehoord heeft worden genomineerd voor een globe, bafta, razzie, wga, nbr, sag, mtv movie award, people's choice award, césar, gouden leeuw, gouden beer, palme d'or, of een oscar en krijgen hierdoor de terechte aandacht die voordien ontbrak. Meestal zien we dezelfde vertrouwde personen terug na het maken van een nieuwe film, zelfs als die van een wat mindere kwaliteit is, maar zelden worden prijzen uitgereikt aan films die het niet verdienden. Een minpuntje is dat het awardseizoen zicht meestal richt tot amerikaanse en britse films, slechts zelden worden niet-engelstalige films erkent in bepaalde categorieën.
Eén van de films die verschillende awardnominaties zal krijgen dit seizoen (waaronder 7 golden globesnominaties) is the king's speech. Deze film vertelt het opmerkelijke verhaal van hoe een stotterende prins koning wordt in een tijdperk waarin de radio opkomt en gans de wereld naar hem kijkt om te weten hoe het verder moet.
De film speelt zich af midden en eind jaren dertig van vorige eeuw. Bij het overlijden van king George V bestijgt de oudste zoon, Eduard VIII, de troon. Minder dan een jaar later doet hij troonsafstand omdat hij wil trouwen met Wallis Simpson, een gescheiden amerikaanse vrouw en dat dwingt hem op te stappen omdat de wetten van het koninkrijk dit niet toelaten. Geheel onverwacht komt zo Albert aan de macht die zich, in navolging van zijn vader, George laat heten. Albert is er gans zijn leven aan herinnerd dat hij slechts de tweede zoon van zijn vader is en dat hij er in feite weinig toe doet. Dankzij de onderdrukkingen uit het verleden en het constante kleineren van anderen uit zich dat door een stotter en een weinig indrukwekkend persoon. Helaas voor Albert leeft hij in een tijd waarin de radio zijn intrede doet en dat een kwart van de wereldbevolking onderdaan is van het britse rijk. Eén van de weinigen die inzien waar Albert toe in staat zou kunnen zijn, is zijn vader die meteen ook inziet waar zijn beperkingen liggen.
Beginnen doen we met Albert (Colin Firth) die de opening van evenement moet toespreken. Het jaar is 1925 en zijn vader en broer hielden beiden dat jaar al een openingsrede bij andere events. Meteen wordt ons duidelijk dat dit geen eer voor Albert is, maar iets dat hem angst inboezemt. De enige die vertrouwen in hem heeft is zijn vrouw Elizabeth (Helena Bonham Carter). Hij loopt de trappen op naar de microfoon maar blokkeert volledig en begroet het publiek, dat zowel aanwezig is als aan de radio is gekluisterd , met een pijnlijke stilte en een weinig indrukwekkende poging tot een speech. In de jaren die volgen gaan Albert en Elizabeth op zoek naar hulp om hem van zijn spraakgebrek af te helpen. De ene methode nog ridiculer dan de andere, tot Albert er genoeg van heeft en zich bij zijn lot neerlegt en alle verdere hulp weigert. Elizabeth gaat desondanks toch nog op zoek en komt bij australische man terecht. Lionel Logue (Geoffrey Rush), een amateur acteur die mensen met hun spreekbeperkingen helpt. Elizabeth overhaalt Albert deze man te zien en wat volgt is een onorthodoxe werkwijze waarbij Logue tracht de barrière te doorbreken tussen adel en de gewone man die hij is. Hij snapt dat het probleem zich voornamelijk mentaal voordoet en gaat dieper in op feiten en gebeurtenissen uit het verleden. Dit en de opkomende dreiging van oorlog met Duitsland en het contrast tussen hem als leider en Adolf Hitler, maakt het een film die je aan het scherm gekluisterd zal houden tot het eind.
Colin Firth speelt zijn rol perfect, je voelt echt zijn innerlijke strijd tussen hoe hij zich voelt en wat er van hem verwacht wordt. Dit zal de tweede keer worden dat hij een oscarnominatie in de wacht zal slepen (na 'a single man' vorig jaar) en met grote waarschijnlijkheid zal hij het beeldje dit jaar met hem meenemen. Ik hoop het alvast terecht. Hij brak door met zijn rol in de tv-adaptatie van 'pride and prejudice' in 1995 en bouwde sindsdien een indrukwekkende filmcarrière uit met hoogvliegers als 'the english patient', 'love actually', 'shakespeare in love', 'the girl with the pearl earring' en publiekslievelingen als 'bridget jones's diary' en 'mamma mia'. Telkens weet hij het publiek te bekoren.
Ook Helena Bonham Carter en Geoffrey Rush overtuigen. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik niet de grootste fan ben van Helena Bonham Carter, maar ik moet ook toegeven dat ik onder de indruk was van het personage dat ze in deze film neerzet. Ik zag haar enkele maanden terug nog in het voorlaatste deel van Harry Potter en daar zet ze een personage neer zonder meedogen en in deze film heeft ze aan een oogopslag genoeg om haar empathie met haar man te laten voelen. kippevel kreeg ik ervan.
Voorts maken ook nog Michael Gambon, Derek Jacobi, Guy Pearce en Timothy Spall deel uit van een voortreffelijke cast.
Regisseur van deze film is Tom Hooper, die eerder voornamelijk tv werk deed, zo blikte hij enkele episodes van de mini-series 'John Adams' en 'Elizabeth I' in en maakte hij vorig jaar zijn filmdebuut met 'the damned united' waarvan ik eerlijkheidshalve moet bekennen hem nog niet gezien te hebben, maar hij wist me toch te impresioneren met zijn manier van in beeld brengen. Het gebruik van close-ups bij het in beeld brengen van Albert laat je als toeschouwer ervaren hoe hij zich voelt, hoe beklijvend het voor hem is publiekelijk te spreken. Ook het niet centraal in beeld plaatsen van personages draagt toe tot de schoonheid van de film. De film eindigt met de toespraak van Albert als koning die zijn onderdanen laat weten dat hun land in oorlog is met Duitsland. We volgen hem door de nauwe gangen van het paleis en zien de angstige blikken van het personeel en de mensen rond hem. Velen twijfelen eraan dat hij het land verenigd kan krijgen en hen kan laten zien dat hij hun leider is, dat ze hem de onoverkommelijke oorlog in zullen volgen. Het is het perfecte climax voor een bijzondere film, één van mijn persoonlijke favorieten dit awardseizoen samen met 'black swan' (beiden zullen helaas naast de prijs van 'beste film' grijpen, dank u 'the social network').
Mochten jullie de kans krijgen deze film te gaan bekijken, dan raad ik jullie aan geen moment te twijfelen, je zult niet teleurgesteld zijn.

Volgende week worden de oscarnominaties bekend gemaakt en dan maak ik mijn prognose aan de hand van recensies, bezoekersappreciaties en wie wat wanneer gewonnen heeft. Ook plaats ik een poll online waar jullie zullen kunnen stemmen op enkele categorieën in die oscarrace en de persoon die er het dichtst bijzit, krijgt een eigen award. Wat dit precies zal zijn, is voor de volgende keer.
Zoals steeds zijn verzoeken, opmerkingen, verbeteringen en dergelijke steeds welkom onder het motto: 'mi blog es su blog'.

Als afsluiter de trailer van de film:




zaterdag 15 januari 2011

Attendance Crumbles in 2010 by Brandon Gray


Attendance Crumbles in 2010

by Brandon Gray

2010 closed as the second highest-grossing year of all time, but it still couldn't shake an air of disappointment. Not only did 2010 end with a whimper, estimated attendance was the lowest in 15 years.
The box office tally for 2010 was $10.57 billion, or around $30 million shy of 2009. That translated to an estimated attendance of 1.27 billion, which was off eight percent from 2010. 1995 was the last year to have sub-1.3 billion attendance. Since the modern attendance peak in 2002 (1.58 billion), attendance has been trending downward, but 2010 marked the second severe drop-off, following 2005.
In December, 2010 lost its slight gross edge over 2009. At $882 million, December 2010 was not only relatively low-grossing but also the least-attended December since 1993. With half-hearted attempts to recreate past December successes (Yogi Bear aping Chipmunks, Gulliver's Travels copying Night at the Museum, Little Fockers chasing Meet the Fockers), it was another month of missed opportunities. The only months in 2010 to decisively out-gross their 2009 counterparts were January, March, April and July, while normally big months May, November and December were particularly weak.
Hollywood often failed to offer an appealing slate of movies, and there were fewer movies made available than before. In 2010, 141 movies reached nationwide release (600 locations or more), down from 158 in 2009 and the smallest number since 2001.
The top-grossing movie of 2010 was a holdover from 2009: Avatar, which made $476.9 million of its $760.5 million lifetime total in 2010. The last time the top movie was from the previous year was in 1998, when Titanic dominated. One difference is that 1998 was a bigger year than 1997.
Toy Story 3 was the second-biggest movie in 2010, drawing $415 million. Alice in Wonderland ($334.2 million), Iron Man 2 ($312.4 million) and The Twilight Saga: Eclipse ($300.5 million) rounded out the Top Five. Those top movies accounted for $1.84 billion or 17.4 percent of the 2010 pie, whereas the Top Five in 2009 made $1.57 billion with a 14.8 percent share. 2010's Top Ten, which included titans like Inception ($292.6 million), Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1 ($280.2 million) and Despicable Me ($251.1 million), tallied $3.12 billion, versus the $2.69 billion of 2009's Top Ten. 2010's list only began to run out of steam compared to 2009 at No. 11. That meant 2010 was a top-heavy year, further reflected in the fact that 25 movies made $100 million or more, compared to 32 in 2009.
The industry again relied on sequels, but sequels only go so far. Both 2010 and 2009 had about the same amount of sequels, and sequel business was steady: $2.62 billion in 2010 versus $2.67 billion in 2009. Each year had five sequels in the Top Ten, and each year had sequels accounting for around 25 percent of the overall box office. However, though movies like How to Train Your Dragon and Clash of the Titans will get sequels, the industry mostly failed at creating new franchises (nonstarters included Prince of Persia: The Sands of Time, The Sorcerer's Apprentice and Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief), and 2011 will further rely on former glories.
Two areas saw growth in 2010, and both were intertwined. Animation business was up 16 percent over 2009 to $1.49 billion, while movies presented in the 3D illusion surged to $3.27 billion (an estimated $2.1 billion of which from 3D alone). All of the major animated titles of 2010 were shown in 3D, and the industry shoved 3D down people's throats in the wake of Avatar's success, adding enough screens to the point in December when several movies had simultaneous nationwide 3D runs.
All those 3D movies contributed to the gross, but they boiled down to more money from fewer people. The 3D premiums alone (the differences between 3D and regular ticket prices) accounted for an estimated $600 million of the total box office.

dinsdag 11 januari 2011

de teleurgang van het bioscoopbezoek deel 2

Tegenwoordig is een bioscoopbezoek niets meer om naar uit te kijken. Iets weerhoudt me om, zelfs als een film speelt waar ik niets dan goede kritieken over hoor, de trip naar de bioscoop te maken. Het begint al bij aankomst, men dient te betalen om zijn wagen op de terreinen van het complex te plaatsen. 2,5 euro. Daarna gaat men het complex binnen waar men of aan een automaat een ticket kan bestellen (0,20 euro fee), of aan één van de weinig overgebleven kassa's waar daadwerkelijk iemand zit om bezoekers te verwelkomen. Men dient zelf zijn chips, popcorn, drank,... te nemen en daarmee naar de kassa gaan. een bioscoopkaartje werd in 5 jaar tijd ongeveer 50% duurder, alhoewel de personeelkost werd teruggedrongen. Dit zijn geen rare toestanden in een beursgenoteerd bedrijf, maar iets zegt me dat dit niet hoeft geslikt te worden.
Kinepolis zag in de eerste helf hun bezoekersaantal stijgen tot 10,3 miljoen bezoekers (+ 4,8%), hun omzet steeg met 12,1% tot 112,9 miljoen en hun winst bedroeg 11,8 miljoen (+83,5%).
2010 was het tweede jaar op rij dat de box office in de Verenigde Staten meer dan 10 miljard bedroeg. in totaal 10,565 miljard dollar wat een daling was van 0,3% bij het recordjaar 2009 (10,595 miljard), terwijl het bezoekersaantal daalde met meer dan 6% van 1,412 miljard naar 1,329 miljard. Het lijkt mij niet kunnen dat de bezoekers die wel blijven naar de bioscoop gaan gestraft dienen te worden met stijgende ticketprijzen? de gemiddelde ticketprijs in de US, waar men gebruikt maakt van een variërende ticketprijs naargelang het tijdstip waarop men een film gaat bekijken, bedroeg in 2010 7,95 euro, in 2009 was dat nog 7,5 euro. de box office steeg in 5 jaar van 8,8 miljard naar 10,6 en het gemiddelde ticket van 6,88 euro naar 7,95 euro.
Mocht de kwaliteit-prijsverhouding het rechtvaardigen om een meerwaarde te geven aan een bioscoopbezoek, dn denk ik dat veel mensen er geen probleem zouden mee hebben om iets extra op tafel te leggen, maar spijtig genoeg heb ik niet het gevoel dat ik nu beter af ben door 9 euro neer te tellen voor een film (of 11 euro voor een 3D-film) dan toen ik naar de bioscoop ging en er slechts 5,5 euro diende voor neer te tellen.
Ook het niveau van film ging er niet op vooruit, de kosten daarentegen om een film te maken gaan er hallucinant op vooruit. De gemiddelde negatief-kost van een film, het bedrag dat besteed wordt om een master negative te maken, steeg van gemiddeld 17 miljoen in 1985 tot gemiddeld 60 miljoen in 2005. Als je weet dat er gemiddeld 36  miljoen gespendeerd werd aan marketing, dan kostte een film in 2005 gemiddeld 96 miljoen dollar om te maken. Tegenwoordig gaat een grote hap uit het budget naar de post-productie waar men de special effects aan een film toevoegt. De laatste Harry Potterfilm bijvoorbeeld, kostte 250 miljoen, het eerste deel slechts de helft, 125 miljoen. Nog een vreemde trend is dat het bezoekersaantal voor de laatste film daalde terwijl de opbrengst quasi gelijk blijft. Film is en blijft een big business. In 2010, voor de eerste keer ooit, brachten 2 films meer dan 1 miljard dollar op wereldwijd (toy story 3 en alice in wonderland). Avatar was de eerste film die meer dan 2 miljard opbracht (2,77 miljard) alhoewel hij het bezoekersaantal niet bereikte van de eerste film ooit die meer dan een miljard opbracht (titanic). De filmindustrie heeft een rare manier om de mensen te bedanken die blijven naar de film gaan.
Niet enkel de prijs speelt een rol in het bioscoopbezoek, maar ook het publiek dat in de zaal zit. De mentaliteit van de mensen is evenveel achteruit gegaan in 10 jaar als de prijs voor een ticket gestegen is. Mensen deinzen er niet van terug om openlijk gesprekken aan te gaan tijdens de film, nonchalant gsms te beantwoorden, zo luid mogelijk hun snoepgoed te verorberen. Vorig jaar ving ik een glimps op van hoe het ooit was, ik bezocht een lokale, kleinere bioscoop, waar in een zaal van ongeveer 50 personen, de helft van de stoeltjes bezet was, mensen waren er vrijelijk aan het praten, maar eens de film begon, kon je een speld horen vallen. In deze bioscoop kon je geen drank of snoepgoed kopen, mensen konden meenemen in de zaal wat ze wilden, geen mens die er raar van opkeek, maar op het moment dat de projectie het doek raakte, stak iedereen alles weg en stopte men met eten, babbelen, ... en keek men gefascineerd naar hetgeen zich op het doek afspeelde. 
Mochten de ticketprijzen dalen zou dit waarschijnlijk weinig impact hebben op het aantal films dat jaarlijks op een illegale manier wordt gedownload, maar het zou de mensen die wel blijven een bioscoop opzoeken, aanzetten om dit te blijven doen, misschien ook een nieuw publiek dat de bioscoop zou ontdekken.
Terugkeren naar hoe het ooit was zal nooit meer gebeuren, maar hopelijk worden de grote multiplexen en misschien wel de filmindustrie zelf, zich ooit bewust dat dit niet de manier is om verder te gaan. Over de kwaliteit van films ga ik niets zeggen, want wat slecht is voor de ene is goed voor de andere, maar breng opnieuw wat magie het bioscoopcomplex binnen, zorg ervoor dat mensen graag komen, dat ze opnieuw plezier beleven. Hopelijk ervaren toekomstige generaties wat wij en de generaties voor ons ooit ervaard hebben toen we voor de eerste keer een bioscoop binnenliepen.

donderdag 6 januari 2011

de teleurgang van het bioscoopbezoek deel 1

Ik herinner me een tijd waarin naar de bioscoop gaan een avontuur op zich was. Hoe het een beloning was na een harde week, een plek om je zorgen te vermijden, waar je je angsten even uit de weg kon gaan en gewoon kon wegzinken in een andere wereld. Helaas is die tijd voorbij.
Naar de bioscoop gaan is een taak geworden, een ganse machine dient in gang gestoken te worden eer we bereiken wat we willen: anderhalf uur verdwalen in één of andere fascinerende wereld waar wezens, die we anders nooit zouden ontmoeten, vrijelijk hun gang gaan en wonderbaarlijke avonturen beleven, of ons konden optrekken aan het o zo herkenbare verhaal van iemand die onder het leven gebukt gaat, maar met wilskracht en overtuiging terug controle krijgt over de vele obstakels die op hun weg liggen en ons zo hoop geeft dat ook wij en onze zielige zorgen met wat bijsturing onze doelen kunnen bereiken.
Laat me beginnen met vroeger.
Noem het nostalgie of wat je ook wilt, maar vroeger reed ik met plezier ettelijke kilometers om me op zondag neer te poten in een zachte, comfortabele bioscoopstoel en kennis te maken met personages die iets te zeggen hadden. Ik had de gewoonte om iedere zondag na het middagmaal met de fiets een bezoek te brengen aan mijn grootmoeder en mezelf daarna te verwennen met een bioscoopbezoek. Iedere zondag opnieuw, telkens ik de deuren van het bioscoopcomplex opengooide, werd ik begroet door een warme gloed die me volledig omwentelde. Ik stond met plezier 5 tot 10 minuten in de rij om een ticket te bemachtigen voor de film die het gratis wekelijkse tijdschrift cinescoop me de week voordien had weten te overhalen met een korte synopsis. Altijd werd ik begroet door een lieftallige juffrouw die me glimlachend vroeg welke film ik wou zien. Soms werd ik teleurgesteld en werd er me gewezen op het feit dat ik geen 16 was op dat moment en ik noodgedwongen de titel op het bord koos die me het meeste aansprak.  Het tarief op dat moment voor een adolescent bedroeg 160 bf. Ik gaf met plezier al het geld af dat ik eerder op dag van mijn moeder gekregen had om de week door te komen en had meestal nog een beetje over om me een drankje en/of een hapje te kunnen kopen. Nadat ik mijn ticketje kreeg ging ik verder en kwam ik tot bij een nauwe doorgang waar alweer een meer dan bekoorlijke jonge deerne me glimlachend stond op te wachten. Ik gaf haar mijn kaartje en nadat ze een stukje had afgescheurd, herhaalde ze welke zaal op mijn aankomst stond te wachten. Vooraleer ik me naar mijn ongenummerde stoel begaf, liep ik nog vlug even langs de bar om met de rest van mijn zakgeld een lekkere cola of eender welk drankje me die week kon laten watertanden en één of andere zoete lekkernij aan te schaffen.
Ik had de frustrerende gewoonte van veel te vroeg aanwezig te zijn. Meestal was ik een uur voor aanvang al aanwezig. Als ik dan met anderen had afgesproken (wat niet zo veel gebeurde, want dit was mijn heiligdom en wilde ik niet met iedereen delen) kwamen die meestal maar een vijftal minuten op voorhand toe. Een voordeel van deze gewoonte was dat ik kon kiezen uit een ganse zaal vrije bioscoopzitjes en me meestal nestelde in de meest centraal gelegen zetel omdat ik toen recht voor me kon kijken en het volledige scherm kon overzien en omdat het geluid, het heerlijke dolby, dan van overal rond mij heen kwam.

later deel 2

maandag 3 januari 2011

pete postletwaithe 1946-2011

Pete Postletwaithe, de oscargenomineerde engelse acteur die bij het grote publiek vooral bekend is uit films als 'jurassic park: the lost world', 'in the name of the father', 'the constant gardener' en meest recent 'inception', overleed op 2 januari na een lange strijd tegen kanker.
Hij brak door met zijn rol in 'in the name of the father' van Jim Sheridan, waarvoor hij een nominatie kreeg bij de academy awards voor beste acteur in een bijrol. Hij won niet ( winnaar was Tommy Lee Jones voor 'the fugitive'), maar kreeg prominentere rollen aangeboden door de nominatie. Films die volgden waren ondermeer 'the usual suspects', 'dragonheart' en 'romeo + julliet'.In 1997 was hij te zien in 'the lost world: jurassic park' en hetzelfde jaar in 'amistad', beiden films van Steven Spielberg die Pete Postletwaithe bestempelde als "the best actor in the world".
Hij had een opmerkelijk voorkomen en een rauwe stem die hem maar al te herkenbaar maakten. De laatste jaren was hij meestal te zien in bijrollen, ondermeer in 'the town' en in zijn laatste film 'inception'.
Het personage dat mij het meeste zal bijblijven is dat van Roland Tembo uit 'the lost world', niet omdat het zijn beste was, verre van, maar omdat in die periode mijn passie voor film echt openbloeide en deze film de eerste was die ik in mijn lokale bioscoop te zien kreeg. Het was geen diepgaande film, maar in die tijd had ik daar absoluut geen behoefte aan ook. Ik ging op zondag met de fiets naar de bioscoop, kocht mijn een ticket voor de film die ik nog niet gezien had, nestelde mij in een lege, comfortabele zetel en verdronk enkele uren in het donker van de zaal en in het verhaal van de film. Pete Postletwaithe was één van de acteurs die mij tot op heden, keer op keer, in het verhaal liet verdwijnen en het verhaal tot leven wekten.

"At the end of the day, acting is all about telling lies. We are professional imposters and the audience accept that. We've made this deal that we tell you a tale and a pack of lies, but there will be a truth in it. You may enjoy it, or it will disturb you." Pete Postletwaithe 1946-2011