de teleurgang van het bioscoopbezoek deel 2

Tegenwoordig is een bioscoopbezoek niets meer om naar uit te kijken. Iets weerhoudt me om, zelfs als een film speelt waar ik niets dan goede kritieken over hoor, de trip naar de bioscoop te maken. Het begint al bij aankomst, men dient te betalen om zijn wagen op de terreinen van het complex te plaatsen. 2,5 euro. Daarna gaat men het complex binnen waar men of aan een automaat een ticket kan bestellen (0,20 euro fee), of aan één van de weinig overgebleven kassa's waar daadwerkelijk iemand zit om bezoekers te verwelkomen. Men dient zelf zijn chips, popcorn, drank,... te nemen en daarmee naar de kassa gaan. een bioscoopkaartje werd in 5 jaar tijd ongeveer 50% duurder, alhoewel de personeelkost werd teruggedrongen. Dit zijn geen rare toestanden in een beursgenoteerd bedrijf, maar iets zegt me dat dit niet hoeft geslikt te worden.
Kinepolis zag in de eerste helf hun bezoekersaantal stijgen tot 10,3 miljoen bezoekers (+ 4,8%), hun omzet steeg met 12,1% tot 112,9 miljoen en hun winst bedroeg 11,8 miljoen (+83,5%).
2010 was het tweede jaar op rij dat de box office in de Verenigde Staten meer dan 10 miljard bedroeg. in totaal 10,565 miljard dollar wat een daling was van 0,3% bij het recordjaar 2009 (10,595 miljard), terwijl het bezoekersaantal daalde met meer dan 6% van 1,412 miljard naar 1,329 miljard. Het lijkt mij niet kunnen dat de bezoekers die wel blijven naar de bioscoop gaan gestraft dienen te worden met stijgende ticketprijzen? de gemiddelde ticketprijs in de US, waar men gebruikt maakt van een variërende ticketprijs naargelang het tijdstip waarop men een film gaat bekijken, bedroeg in 2010 7,95 euro, in 2009 was dat nog 7,5 euro. de box office steeg in 5 jaar van 8,8 miljard naar 10,6 en het gemiddelde ticket van 6,88 euro naar 7,95 euro.
Mocht de kwaliteit-prijsverhouding het rechtvaardigen om een meerwaarde te geven aan een bioscoopbezoek, dn denk ik dat veel mensen er geen probleem zouden mee hebben om iets extra op tafel te leggen, maar spijtig genoeg heb ik niet het gevoel dat ik nu beter af ben door 9 euro neer te tellen voor een film (of 11 euro voor een 3D-film) dan toen ik naar de bioscoop ging en er slechts 5,5 euro diende voor neer te tellen.
Ook het niveau van film ging er niet op vooruit, de kosten daarentegen om een film te maken gaan er hallucinant op vooruit. De gemiddelde negatief-kost van een film, het bedrag dat besteed wordt om een master negative te maken, steeg van gemiddeld 17 miljoen in 1985 tot gemiddeld 60 miljoen in 2005. Als je weet dat er gemiddeld 36  miljoen gespendeerd werd aan marketing, dan kostte een film in 2005 gemiddeld 96 miljoen dollar om te maken. Tegenwoordig gaat een grote hap uit het budget naar de post-productie waar men de special effects aan een film toevoegt. De laatste Harry Potterfilm bijvoorbeeld, kostte 250 miljoen, het eerste deel slechts de helft, 125 miljoen. Nog een vreemde trend is dat het bezoekersaantal voor de laatste film daalde terwijl de opbrengst quasi gelijk blijft. Film is en blijft een big business. In 2010, voor de eerste keer ooit, brachten 2 films meer dan 1 miljard dollar op wereldwijd (toy story 3 en alice in wonderland). Avatar was de eerste film die meer dan 2 miljard opbracht (2,77 miljard) alhoewel hij het bezoekersaantal niet bereikte van de eerste film ooit die meer dan een miljard opbracht (titanic). De filmindustrie heeft een rare manier om de mensen te bedanken die blijven naar de film gaan.
Niet enkel de prijs speelt een rol in het bioscoopbezoek, maar ook het publiek dat in de zaal zit. De mentaliteit van de mensen is evenveel achteruit gegaan in 10 jaar als de prijs voor een ticket gestegen is. Mensen deinzen er niet van terug om openlijk gesprekken aan te gaan tijdens de film, nonchalant gsms te beantwoorden, zo luid mogelijk hun snoepgoed te verorberen. Vorig jaar ving ik een glimps op van hoe het ooit was, ik bezocht een lokale, kleinere bioscoop, waar in een zaal van ongeveer 50 personen, de helft van de stoeltjes bezet was, mensen waren er vrijelijk aan het praten, maar eens de film begon, kon je een speld horen vallen. In deze bioscoop kon je geen drank of snoepgoed kopen, mensen konden meenemen in de zaal wat ze wilden, geen mens die er raar van opkeek, maar op het moment dat de projectie het doek raakte, stak iedereen alles weg en stopte men met eten, babbelen, ... en keek men gefascineerd naar hetgeen zich op het doek afspeelde. 
Mochten de ticketprijzen dalen zou dit waarschijnlijk weinig impact hebben op het aantal films dat jaarlijks op een illegale manier wordt gedownload, maar het zou de mensen die wel blijven een bioscoop opzoeken, aanzetten om dit te blijven doen, misschien ook een nieuw publiek dat de bioscoop zou ontdekken.
Terugkeren naar hoe het ooit was zal nooit meer gebeuren, maar hopelijk worden de grote multiplexen en misschien wel de filmindustrie zelf, zich ooit bewust dat dit niet de manier is om verder te gaan. Over de kwaliteit van films ga ik niets zeggen, want wat slecht is voor de ene is goed voor de andere, maar breng opnieuw wat magie het bioscoopcomplex binnen, zorg ervoor dat mensen graag komen, dat ze opnieuw plezier beleven. Hopelijk ervaren toekomstige generaties wat wij en de generaties voor ons ooit ervaard hebben toen we voor de eerste keer een bioscoop binnenliepen.