the king's speech

Eind februari is het zover. Dan worden alweer de oscars bekendgemaakt en eindigt het al te drukke awardseizoen. Als er één ding is, naast films maken natuurlijk, waar hollywood zeer sterk in is, dan is het de zelfverheerlijking en het uitdelen van de passende prijzen hiervoor. En toch volgt gans de wereld dit op de voet, en terecht want meestal komen er pareltjes tevoorschijn die anders nooit door het grote publiek zouden worden opgepikt. Films waar niemand ooit van gehoord heeft worden genomineerd voor een globe, bafta, razzie, wga, nbr, sag, mtv movie award, people's choice award, césar, gouden leeuw, gouden beer, palme d'or, of een oscar en krijgen hierdoor de terechte aandacht die voordien ontbrak. Meestal zien we dezelfde vertrouwde personen terug na het maken van een nieuwe film, zelfs als die van een wat mindere kwaliteit is, maar zelden worden prijzen uitgereikt aan films die het niet verdienden. Een minpuntje is dat het awardseizoen zicht meestal richt tot amerikaanse en britse films, slechts zelden worden niet-engelstalige films erkent in bepaalde categorieën.
Eén van de films die verschillende awardnominaties zal krijgen dit seizoen (waaronder 7 golden globesnominaties) is the king's speech. Deze film vertelt het opmerkelijke verhaal van hoe een stotterende prins koning wordt in een tijdperk waarin de radio opkomt en gans de wereld naar hem kijkt om te weten hoe het verder moet.
De film speelt zich af midden en eind jaren dertig van vorige eeuw. Bij het overlijden van king George V bestijgt de oudste zoon, Eduard VIII, de troon. Minder dan een jaar later doet hij troonsafstand omdat hij wil trouwen met Wallis Simpson, een gescheiden amerikaanse vrouw en dat dwingt hem op te stappen omdat de wetten van het koninkrijk dit niet toelaten. Geheel onverwacht komt zo Albert aan de macht die zich, in navolging van zijn vader, George laat heten. Albert is er gans zijn leven aan herinnerd dat hij slechts de tweede zoon van zijn vader is en dat hij er in feite weinig toe doet. Dankzij de onderdrukkingen uit het verleden en het constante kleineren van anderen uit zich dat door een stotter en een weinig indrukwekkend persoon. Helaas voor Albert leeft hij in een tijd waarin de radio zijn intrede doet en dat een kwart van de wereldbevolking onderdaan is van het britse rijk. Eén van de weinigen die inzien waar Albert toe in staat zou kunnen zijn, is zijn vader die meteen ook inziet waar zijn beperkingen liggen.
Beginnen doen we met Albert (Colin Firth) die de opening van evenement moet toespreken. Het jaar is 1925 en zijn vader en broer hielden beiden dat jaar al een openingsrede bij andere events. Meteen wordt ons duidelijk dat dit geen eer voor Albert is, maar iets dat hem angst inboezemt. De enige die vertrouwen in hem heeft is zijn vrouw Elizabeth (Helena Bonham Carter). Hij loopt de trappen op naar de microfoon maar blokkeert volledig en begroet het publiek, dat zowel aanwezig is als aan de radio is gekluisterd , met een pijnlijke stilte en een weinig indrukwekkende poging tot een speech. In de jaren die volgen gaan Albert en Elizabeth op zoek naar hulp om hem van zijn spraakgebrek af te helpen. De ene methode nog ridiculer dan de andere, tot Albert er genoeg van heeft en zich bij zijn lot neerlegt en alle verdere hulp weigert. Elizabeth gaat desondanks toch nog op zoek en komt bij australische man terecht. Lionel Logue (Geoffrey Rush), een amateur acteur die mensen met hun spreekbeperkingen helpt. Elizabeth overhaalt Albert deze man te zien en wat volgt is een onorthodoxe werkwijze waarbij Logue tracht de barrière te doorbreken tussen adel en de gewone man die hij is. Hij snapt dat het probleem zich voornamelijk mentaal voordoet en gaat dieper in op feiten en gebeurtenissen uit het verleden. Dit en de opkomende dreiging van oorlog met Duitsland en het contrast tussen hem als leider en Adolf Hitler, maakt het een film die je aan het scherm gekluisterd zal houden tot het eind.
Colin Firth speelt zijn rol perfect, je voelt echt zijn innerlijke strijd tussen hoe hij zich voelt en wat er van hem verwacht wordt. Dit zal de tweede keer worden dat hij een oscarnominatie in de wacht zal slepen (na 'a single man' vorig jaar) en met grote waarschijnlijkheid zal hij het beeldje dit jaar met hem meenemen. Ik hoop het alvast terecht. Hij brak door met zijn rol in de tv-adaptatie van 'pride and prejudice' in 1995 en bouwde sindsdien een indrukwekkende filmcarrière uit met hoogvliegers als 'the english patient', 'love actually', 'shakespeare in love', 'the girl with the pearl earring' en publiekslievelingen als 'bridget jones's diary' en 'mamma mia'. Telkens weet hij het publiek te bekoren.
Ook Helena Bonham Carter en Geoffrey Rush overtuigen. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik niet de grootste fan ben van Helena Bonham Carter, maar ik moet ook toegeven dat ik onder de indruk was van het personage dat ze in deze film neerzet. Ik zag haar enkele maanden terug nog in het voorlaatste deel van Harry Potter en daar zet ze een personage neer zonder meedogen en in deze film heeft ze aan een oogopslag genoeg om haar empathie met haar man te laten voelen. kippevel kreeg ik ervan.
Voorts maken ook nog Michael Gambon, Derek Jacobi, Guy Pearce en Timothy Spall deel uit van een voortreffelijke cast.
Regisseur van deze film is Tom Hooper, die eerder voornamelijk tv werk deed, zo blikte hij enkele episodes van de mini-series 'John Adams' en 'Elizabeth I' in en maakte hij vorig jaar zijn filmdebuut met 'the damned united' waarvan ik eerlijkheidshalve moet bekennen hem nog niet gezien te hebben, maar hij wist me toch te impresioneren met zijn manier van in beeld brengen. Het gebruik van close-ups bij het in beeld brengen van Albert laat je als toeschouwer ervaren hoe hij zich voelt, hoe beklijvend het voor hem is publiekelijk te spreken. Ook het niet centraal in beeld plaatsen van personages draagt toe tot de schoonheid van de film. De film eindigt met de toespraak van Albert als koning die zijn onderdanen laat weten dat hun land in oorlog is met Duitsland. We volgen hem door de nauwe gangen van het paleis en zien de angstige blikken van het personeel en de mensen rond hem. Velen twijfelen eraan dat hij het land verenigd kan krijgen en hen kan laten zien dat hij hun leider is, dat ze hem de onoverkommelijke oorlog in zullen volgen. Het is het perfecte climax voor een bijzondere film, één van mijn persoonlijke favorieten dit awardseizoen samen met 'black swan' (beiden zullen helaas naast de prijs van 'beste film' grijpen, dank u 'the social network').
Mochten jullie de kans krijgen deze film te gaan bekijken, dan raad ik jullie aan geen moment te twijfelen, je zult niet teleurgesteld zijn.

Volgende week worden de oscarnominaties bekend gemaakt en dan maak ik mijn prognose aan de hand van recensies, bezoekersappreciaties en wie wat wanneer gewonnen heeft. Ook plaats ik een poll online waar jullie zullen kunnen stemmen op enkele categorieën in die oscarrace en de persoon die er het dichtst bijzit, krijgt een eigen award. Wat dit precies zal zijn, is voor de volgende keer.
Zoals steeds zijn verzoeken, opmerkingen, verbeteringen en dergelijke steeds welkom onder het motto: 'mi blog es su blog'.

Als afsluiter de trailer van de film: